Ένας χρησμός έλεγε πως η Τροία δεν θα μπορούσε να παρθεί χωρίς τον Αχιλλέα, ένας άλλος πως χρειάζονταν και τα βέλη του Ηρακλή, ένας τρίτος πως έπρεπε να πολεμήσει και ο Νεοπτόλεμος, κι ένας τέταρτος πως ήταν απαραίτητο να αποχτήσουν οι Αχαιοί το Παλλάδιο. Μα κανένας χρησμός δεν είπε πως η Τροία δεν θα παρθεί χωρίς τον Οδυσσέα. Και όμως η πόλη του Πριάμου δεν θα κυριευόταν ποτέ χωρίς το μυαλό, την επιμονή και την τόλμη του Οδυσσέα. Γιατί αυτός ήταν που επινόησε τον Δούρειο Ίππο με τον οποίο οι Έλληνες μπήκανε στην Τροία. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Οδυσσέας ήταν εκείνος που βρήκε τον Αχιλλέα όταν τον έκρυβε η μητέρα του, εκείνος κατάφερε να φέρει απ` τη Λήμνο τον Φιλοκτήτη που είχε τα βέλη του Ηρακλή, εκείνος έφερε στην Τροία τον Νεοπτόλεμο, το γιο του Αχιλλέα, και τέλος, αυτός ήταν που κατόρθωσε να κλέψει από τους Τρώες το Παλλάδιο! Ας μην το `πε λοιπόν καμία προφητεία: η Τροία δεν θα παιρνόταν ποτέ χωρίς τον Οδυσσέα. Μα πέρασαν δέκα χρόνια ώσπου να πέσει το πυργωμένο Ίλιο. Πάνε να περάσουν άλλα δέκα, και μόνο εκείνος δε γύρισε ακόμα. Κι ούτε κανένας ξέρει αν ζει ή αν χάθηκε. Οι θεοί όμως ξέρουν, ο Οδυσσέας ζει και θα γυρίσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]