`. . .Έχω τη γνώμη ότι η σημασία του παρόντος βιβλίου ξεπερνά τα οικολογικά πλαίσια, αλλά και την καθιερωμένη αντίληψη των περιηγήσεων. Χάρις στην ανατρεπτική ματιά του Μάργαρη, αποκτά και μιαν άλλη, αξιοσημείωτη διάσταση: εκείνη της αμφισβητήσεως των κατεστημένων ιδεών. Η διάσταση αυτή είναι γνωστή στην επιστήμη - ή, τουλάχιστον, σε όσους κατανοούν την πορεία της - και έχει οδηγήσει κατά καιρούς σε ριζικές αναθεωρήσεις. Η ελληνική ζωή όμως, στις ποικίλες εκφάνσεις της είναι δέσμια αντιλήψεων οι οποίες σπάνια αμφισβητούνται. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο επαρχιωτισμό, που οδηγεί σε εφησυχασμούς και υποκρισίες. Πόσα θα είχε, για παράδειγμα, μια τολμηρή ματιά, όπως του Μάργαρη, να επισημάνει στα θέματα της παιδείας και της πολιτικής, της υγείας ή του κοινωνικού μας βίου! Οι σελίδες που ακολουθούν διαθέτουν λοιπόν χάρη, τόλμη, αλλά και ουσιαστική πληροφόρηση για τα θαυμαστά ή τα ανάποδα του τόπου μας. Δεν παύουν, ασφαλώς, κάποιες από τις προτάσεις που φιλοξενούνται στο βιβλίο - όπως το κτίσιμο του Υμηττού! - να ηχούν ως προκλητικά παιχνίδια, ενώ μερικές από τις επισημάνσεις του κινούνται ασφαλώς στην επιφάνεια: Ο τουρισμός, για παράδειγμα, στα νησιά του Αιγαίου δεν είναι πάντοτε ευλογία, όπως αφήνεται να εννοηθεί. Έχω όμως την αίσθηση ότι ο Μάργαρης, δεν μπορεί να αντισταθεί στην ίδια του την ευφυΐα, στο μεγάλο παιδί που κρύβει μέσα του και έχει πάντοτε την ανάγκη της σκανδαλιάς. Είναι όμως και αυτό μέρος της προσωπικότητάς του, μια προσωπικότητας πολυσχιδούς και σε συνεχή εγρήγορση. . .`

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]