Ογδόντα χρόνια μετά τις αλγεινές πληθυσμιακές ανακατατάξεις εκατέρωθεν του Αιγαίου, τα σημάδια της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας σ` ολόκληρη σχεδόν την έκταση της σύγχρονης Τουρκίας παραμένουν σαν ανεξίτηλες σφραγίδες μιας πολιτιστικής πορείας αποκομμένης βίαια από τις ιστορικές συγκυρίες, αλλά και τις εθνικές μας αυτοκαταστροφικές τάσεις. Αυτό το μνημειακό σκηνικό σε συνδυασμό με τα αισθήματα νοσταλγίας, που μας κληροδότησαν οι ξεριζωμένοι του περασμένου αιώνα, καθιστούν δελεαστική την ιδέα για μια ειρηνική εκστρατεία στην Τουρκία του σήμερα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]