Η επαναφορά της βυζαντινής τέχνης και κυρίως της ζωγραφικής στο εικαστικό προσκήνιο πραγματοποιήθηκε στο χώρο της δυτικής Ευρώπης τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα από ρώσους στοχαστές αλλά και από εικαστικούς καλλιτέχνες που πρωτοστάτησαν στο κίνημα του μοντερνισμού. (. . .) Θα θέσουμε το πλαίσιο της μελέτης μας και θα οριοθετήσουμε το εικαστικό υλικό το οποίο θα αποτελέσει το πεδίο αναφοράς μας. Στη συνέχεια, και αφού παρουσιάσουμε με συντομία τις θεμελιώδεις απόψεις της αφαίρεσης, θα εξετάσουμε «μικροσκοπικά» επιλεγμένα έργα της βυζαντινής ζωγραφικής, προκειμένου να διακριβώσουμε αν υπάρχει αφαίρεση στη βυζαντινή εικαστική φόρμα. Κύριο μέλημά μας στη συνέχεια και απώτερος στόχος μας θα είναι ο προσδιορισμός του είδους των αφαιρετικών διαθέσεων της βυζαντινής ζωγραφικής και η ανίχνευση του λόγου που τις υποστηρίζει. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]