Τι μπορεί να είναι αυτό πού συνδέει έναν Φράγκο σταυροφόρο με έναν συνονόματό του κεντροευρωπαίο αναρχικό, έναν Εγγλέζο ευγενικής γενιάς, πράκτορα της Γ` Διεθνούς, κι έναν μονόχειρα Έλληνα ομογενή; Και πώς μπορεί να τελειώσει μια τέτοια Ιστορία; Τελειώνουν ποτέ οι ιστορίες πού κίνητρό τους συνήθως είναι
η αχόρταγη πείνα του συγγραφέα να καταφέρει να διηγηθεί όσο περισσότερα γίνεται με όσο λιγότερες λέξεις; Μήπως αυτό που τα συνδέει, αυτό που ήταν βαθιά και για καιρό βυθισμένο, είναι η Γλυκερία; Μια γυναίκα πού είχε πονέσει πολύ καί πού όλοι -ζωντανοί καί νεκροί- επιθυμούν να χαθούν στο κορμί της;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]