Στο λιβάδι με τα στάχυα, τις κόκκινες ανεμώνες και τα τριφύλλια, ζούσε ένας τρυφεράκανθος που είχε για φίλους του τον ήλιο, το φεγγάρι και τον αγέρα. Τα άλλα ζωντανά του λιβαδιού όμως γελούσαν μαζί του γιατί ήταν διαφορετικός.
Ώσπου μια μέρα ο ευαίσθητος τρυφεράκανθος δεν άντεξε τα πειράγματά τους και ζήτησε από το ξωτικό του δάσους να γίνει ακανθόχοιρος για να προστατευθεί. Κι ενώ εκείνος εξακολουθούσε να έχει τρυφερή ψυχή, πλήγωνε όποιον ήταν κοντά του, έχανε τους φίλους του και η μοναξιά του ήταν μεγαλύτερη...
Ένα όμορφο παραμύθι που αναδεικνύει τη φιλία, τη συνύπαρξη, την αγάπη και θίγει με ευαισθησία το θέμα της ψυχολογικής και της σωματικής βίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]