«Όλυμπος είναι ο αγλαός ουρανός, ο φωτοβόλος και διαυγής χώρος. Είναι το καθαρό εκείνο φως, το αμόλυντο και αψεγάδιαστο. Στα ολόχρυσα ανάκτορά του ενδημεί η τελείωσις, η θέωσις. Με μοναδικό και αναντικατάστατο όχημα τον αρχέγονο ελληνικό Λόγο, όπως αυτός μας παρέχεται μέσα από τους ελληνικούς μύθους, έχουμε τη δυνατότητα να ανέλθουμε στα κατάφωτα Ολύμπια δώματα και, καθιστάμενοι ομοτράπεζοι των θεών, να λάβουμε μέρος στα συμπόσια αυτών, άδοντας τα αμβρόσια άσματα. Η ελληνική μυθολογική παράδοση είναι μείγμα δύο προϊόντων, της διδασκαλίας του τοπικού ιερατείου αφενός και της επιμονής της λαϊκής μνήμης αφετέρου. Η ενασχόλησή της με αυτό το φαινόμενο, που έχει πρωταρχική σημασία για την ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος, μας παρέχει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε εκείνο το οποίο με δύο λόγια αποκαλείται «ελληνική αντίληψις» και κατάφερε να προσφέρει στην οικουμένη τον μοναδικό και ανυπέρβλητο κλασικό πολιτισμό. Στο κείμενο αυτό γίνεται προσπάθεια να αναλυθούν και να ερμηνευθούν οι κοσμογονικού περιεχομένου μύθοι, κυρίως εκείνες που μας παραδίδεται στο αθάνατο έπος `Θεογονία`, και να δειχθεί η σχέση του με σύγχρονες επιστημονικές κοσμολογικές αντιλήψεις».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]