Ο Τρίτος Κόσμος υπάρχει: τον συναντούμε κάθε μέρα. Σ’ αυτόν ανήκουν τα τέσσερα από τα πέντε δισεκατομμύρια ανθρώπων. Είναι κατά κύριο λόγο οι πολυπληθείς στρατιές των πεινασμένων που αποτόλμησαν για πρώτη φορά να εμφανιστούν στην Μπαντούγκ το 1955 - με αποστολές από τη Λατινική Αμερική και την Ωκεανία - και με αντιπροσώπους απ’ όλο τον κόσμο στο Τριηπειρωτικό Συνέδριο της Αβάνας το 1966. Εκείνη την εποχή, από την απελευθερωμένη Κούβα υψώνεται μια κραυγή ελπίδας. Αυτή η κραυγή δεν έπαψε να μας ακολουθεί. Η Ασία, η Μέση Ανατολή, η Αφρική, η Αμερική, περιοχές της Ωκεανίας, χώρες ρημαγμένες αλλά και χωνευτήρια μιας νέας ζωής. Ήπειροι της ταπείνωσης, που έχουν όμως ξαναβρεί την υπερηφάνεια τους. Άνθρωποι υποδουλωμένοι μεν, αλλά και προορισμένοι για άλλα πεπρωμένα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]