"Ο τρελός του Σαίξπηρ" δεν είναι μια πραγματεία ούτε ένα δοκίμιο με τη γνωστή έννοια, αλλά ένα κείμενο που, ενώ ακουμπά με τις άπειρες γνώσεις του, τις συγκρίσεις και τις αναφορές σ` αυτά τα γραμματειακά θεμέλια, διαπνέεται από μια λογοτεχνική μανία, βρίσκεται δηλαδή σε στενή συγγένεια με τη συγγραφική νοοτροπία του ίδιου του Σαίξπηρ. Με δυο λόγια έχει όλα τα στοιχεία μιας πραγματείας και συγρχόνως τη ροή ενός αναγνώσματος προσιτού στον πολύ κόσμο.
"Ο τρελός του Σαίξπηρ" άρχισε να γράφεται πριν δέκα πέντε περίπου χρόνια από την Άννα Ξανθάκη, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιου Ρόδου, τη δασκάλα, και τη Δώρα Γκουτζιαμάνη, τη μαθήτρια, φοιτήτρια τότε της παιδαγωγικής και σήμερα κι η ίδια δασκάλα. Ταυτόχρονα η Άννα Ξανθάκη ίδρυσε το θεατρικό εργαστήρι του πανεπιστημίου με φοιτητές και φοιτήτριες των παιδαγωγικών τμημάτων αι η Δώρα Γκουτζιαμάνη υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη αυτής της ομάδας που λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Πρόλογος
Αντί Εισαγωγής
Ο Τρελός
Ριχάρδος Γ' ο μηχανορράφος της τρέλας
Ο αλχημιστής Σαίξπηρ
Κούκλες και πανούκλες
Δυο άρχοντες της Βερόνας ή δυο Τρελοί της Βερόνας
Ερωτευμένος Σαίξπηρ
Ένα τέλος ελληνικού λαϊκού παραμυθιού
για τον Ριχάρδο τον Β'
Πουκ, ο άρχοντας των δαχτυλιδιών
Το βόλεμα, του κόσμου το βαρίδι
Ρατσιστικό ομόλογο μια λίτρα ανθρώπινης σάρκας
Ο Τρελός που έγινε βασιλιάς κι ο Φάλσταφ
που ψάχνει για τον Τρελό
Πολύ κακό για το τίποτα
Επιστολή Α
Ο Τρελός όπου αγαπάτε
Η μελαγχολία του Δώδεκα
Η απερίγραπτη σιωπή
Ένας χλωμός, νεκραναστημένος Φάλσταφ
Αδέξια βουτιά στον Τρωικό πόλεμο
Τέλος καλό όλα καλά
Με το ίδιο μέτρο;
Ιάγος, το ακατανόητο κακό
Σκωτικές Ερινύες
Ληρ, ο υιός του ανθρώπου
Αντώνιος και Κλεοπάτρα, η δαιμόνια αναμέτρηση Πώς ο λαός στον Σαίξπηρ δεν γίνεται Αρχαίος
Ελληνικός Χορός
Τίμων ο Αθηναίος - Ή Σαίξπηρ ο Ευριπίδης;
Χειμωνιάτικο παραμύθι
Ο Μεγάλος Μάγος παραδίδει το μαγικό ραβδί του
Επιστολή Β