Αίγυπτος. Χθες, μοναρχία. Σήμερα, δημοκρατία, καρικατούρα δημοκρατίας και φτωχές, φιμωμένες φωνές. . . Χθες οι μητέρες μας, πριν απ` αυτές οι γιαγιάδες μας, κυκλοφορούσαν στη λεωφόρο Κασρ-ελ-Νιρ με τα μπράτσα γυμνά, ντυμένες με την τελευταία λέξη της παριζιάνικης μόδας, με το πρόσωπο ακάλυπτο. . . Κι όμως, ήταν περήφανες μουσουλμάνες. . . Μα τότε; Τι συνέβη; Γιατί σήμερα οι κόρες τους κυκλοφορούν καλυμμένες; Βασανισμένες από απαγορεύσεις, από επιβεβλημένες σιωπές;. . . Μήπως αυτό συνέβη σε άλλη χώρα; Ή μήπως συναντήθηκα μόνο με άπιστες; Νάσερ. Φαρούκ. . . Ο συνταγματάρχης-πρίγκιπας του λαού και το αιώνιο παιδί-βασιλιάς. . . Οι τύχες δυο κόσμων τόσο διαφορετικών διασταυρώθηκαν στην καρδιά της Αιγύπτου. Για το καλύτερο, άραγε, ή για το χειρότερο; Μια τοιχογραφία της σύγχρονης Αιγύπτου αναδύεται μέσα από την ανάρρηση στο θρόνο του βασιλιά Φαρούκ έως την πυρκαγιά του Καΐρου, από την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ έως τον πόλεμο των Έξι Ημερών. Ο Ζιλμπέρ Σινουέ περιγράφει με υπέροχο τρόπο τις συνθήκες γένεσης της χωρίς διέξοδο πυριτιδαποθήκης της Μέσης Ανατολής, παραδίδοντάς μας ένα από τα πιο προσωπικά αφηγήματά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]