Στις 8 Μαΐου 1830 ο Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ ι Παλάσιος εγκαταλείπει την Μπογκοτά, συνοδευόμενος από την ακολουθία του, έχοντας οριστικά απαρνηθεί την εξουσία. Ο στρατηγός Μπολίβαρ αγνοεί ότι επιχειρεί το τελευταίο του ταξίδι.
"Τι συμβαίνει;... Είμαι τόσο άσχημα για να μου μιλάνε για διαθήκη και για να εξομολογηθώ;... Πως θα βγω από αυτό τον λαβύρινθο!"
Μπερδεύοντας τη φαντασία με την ιστορία, περνώντας σαν μάγος από το έπος στο απέριττο χρονικό της ανθρώπινης μοίρας, ο συγγραφέας διαμορφώνει τα απομεινάρια ενός συναρπαστικού ονείρου που ο Μπολίβαρ έχει μπροστά στα μάτια του καθώς κατεβαίνει το μεγάλο ποταμό Μαγδαλένα. Εδώ κι εκεί οι πόλεις, που υπήρξαν το σκηνικό του θριάμβου του, τον υποδέχονται με ενθουσιασμό, αγνοώντας ότι έχει παραιτηθεί μια για πάντα από την εξουσία. Στα διαλείμματα της αρρώστιας του, ανάμεσα στα παραμιλητά του πυρετού, ξαναζεί, χάρη στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τη δόξα του στις μάχες, το θρίαμβο του απελευθερωτικού του ονείρου, τη γένεση των πατρίδων που δημιούργησε, την ίδια την ιστορία αυτής της ηπείρου, μεγάλο μέρος της οποίας έγραψε ο ίδιος.
Μερικές φορές οι λαμπροί εφιάλτες τού επιτρέπουν να ξαναζήσει τα γεγονότα και μέσα στη φαντασία του η εποποιία ξαναρχίζει, αλλά ο συγγραφέας, που καθοδηγεί τα βήματά του, γνωρίζει ότι ο ποταμός που πάνω του αρμενίζει το καράβι του στρατηγού δεν είναι ο Μαγδαλένα, αλλά ένας άλλος - ο χρόνος, ο οποίος αργά, αμείλικτα, οδηγεί σε μια άλλη θάλασσα: το θάνατο...