(. . .) Ο Παναγιωτόπουλος ήταν από τους πιο πολύπλευρους και τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς, με κύριο γνώρισμα την πολυμέρεια και την αδιάκοπη ανησυχία με αποτέλεσμα, όπως εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε με τα χρόνια, να μην ανήκει μονιμότερα σε κανένα από τα λογοτεχνικά είδη, μια κι ασχολήθηκε λίγο ως πολύ με όλα, αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο πετυχημένα: και με την ποίηση και το λυρικό πεζογράφημα, και με το δοκίμιο και την κριτική μελέτη, και με το διήγημα και το μυθιστόρημα, άλλο τόσο και με τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Αλλά και με το χρονικό και τη βιβλιοκρισία δεν παράλειψε ν’ ασχοληθεί, και με την Ιστορία της λογοτεχνίας και τη μελέτη των εικαστικών τεχνών, ακόμα και με την παιδεία και την εκπαίδευση, που υπήρξε άλλωστε κι η επαγγελματική του απασχόληση, και - πιο περιορισμένα με το θέατρο, αφήνοντας δυο θεατρικά έργα (. . .) Ο τόμος των Πρακτικών αυτών αποτελεί τη δημοσίευση των πορισμάτων της 4ης Επιστημονικής Συνάντησης της Σχολής Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, που υπήρξε μια ευχάριστη και γόνιμη εκπαιδευτική και επιστημονική συγκυρία. Και τούτο, γιατί συναντήθηκαν σ’ αυτήν εκλεκτοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και κριτικοί της λογοτεχνίας με αξιόλογους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, αλλά και με μαθητές της Σχολής.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]