Στις εγκαταστάσεις μιας στάνης ζούσαν μια όμορφη γάτα και ένας ποντικός, τόσο πολύ αγαπημένοι και αχώριστοι φίλοι ήταν, που όλα τα ζώα τους ζήλευαν. «Αλήθεια», έλεγαν οι κότες, κάθε φορά που έβλεπαν τη γατούλα να παίζει με το ποντίκι, «κανένας φούρνος θα έπεσε, γι` αυτό τα πάνε καλά αυτοί οι δυο!». Εκείνος, όμως, που δεν μπορούσε να αφήσει έτσι, ατιμώρητη, αυτή τη φιλία, ήταν το μεγάλο μαντρόσκυλο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]