Μια μελέτη που διασώζει την ιστορία και την ατμόσφαιρα της λαμπρής σταδιοδρομίας του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (Κέρκυρα 1884 - Παρίσι 1930) στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, για δώδεκα χρόνια, σε μια εποχή μεγάλης άνθησης του Ιδρύματος αυτού τόσο σε κλασικές παραστάσεις όσο και σε ανεβάσματα πρωτοποριακών έργων όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος των Πωλ Κλωντέλ, Νταριούς Μιγιώ και Ζαν Λουί Μπαρώ. Ο Έλληνας "μάγος της σκηνής" συνέβαλε με τη λεπτότητα του σχεδίου, το χρωματικό πλούτο και την ανεξάντλητη φαντασία του στη θριαμβική ακμή της Όπερας του Βερολίνου όσο κράτησε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους μαέστρους (Όττο Κλέμπερερ, Έριχ Κλάιμπερ) και σκηνοθέτες (Φράντς Λούντβιχ Χερτ, Καρλ Χόλυ).

Ο Κωνσταντίνος Χέλμης σπουδάζοντας στη σχολή Επιστημών της Τέχνης του Freie Universitat του Βερολίνου, στη δεκαετία του `60, παθιάστηκε με τη μεγάλη προσωπικότητα του Αραβαντινού και αφιέρωσε σε αυτόν τη διδακτορική του εργασία όπου "κατορθώνει με ποιητικό τρόπο και επιστημονική μέθοδο να συντάξει μαρτυρίες, να καθορίσει σχέσεις, ενότητες και σύνολα και να μας μεταφέρει στην εποχή της Βαϊμάρης. Λειτουργεί σαν ένας αρχαιολόγος-ψυχαναλυτής, που ανασκάπτει αυτή τη δύσκολη εποχή του Μεσοπολέμου, με κοινωνικές αναταραχές και οικονομική κρίση, που συνοδεύεται παράλληλα από πολλές καλλιτεχνικές ανησυχίες: φουτουρισμός, ολιστικό θέατρο, μπάουχαους, ρωσική πρωτοπορία... Μας βοηθά να ακολουθήσουμε βήμα προς βήμα την πορεία του και να καταλάβουμε καλύτερα τη δημιουργία του κάτω από τις δύσκολες αλλά ενδιαφέρουσες συνθήκες εκείνης της περιόδου. Μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε και να αγαπήσουμε όχι μόνο το έργο του, αλλά και μιά ολόκληρη εποχή."