Δύο πρόσωπα μιλούν για τον ίδιο έρωτα. Τα ονόματα τους δεν μας αφορούν. Αυτό που βαθιά ενώνει τους ήρωες του βιβλίου είναι αυτό που πραγματικά τους χωρίζει και παραμένει ως το τέλος ένα αίνιγμα. Η ματιά τους είναι διαφορετική. Ο Ρωμαίος αγαπά τυφλά, παντοδύναμα και με εμμονή. Μιλάει και αγαπάει στο `εγώ`. Η αγαπημένη του είναι κυνική, απομακρυσμένη, σχεδόν αδιάφορη· αινιγματική, κλειστή, απρόσιτη. Κι όμως, αν και η θέασή τους είναι αντιφατική, η ανάγκη τους είναι η ίδια: να μείνουν μόνοι και να αγαπηθούν. Ο Ρωμαίος είναι πάντα ίδιος, αν και διαφορετικός, γιατί τελικά μόνο ο έρωτας έχει σημασία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]