Ο «πόλεμος» κατά της «τρομοκρατίας», στον οποίο εντάχθηκε η εγκληματική εισβολή και κατοχή του Ιράκ, όπως και οι προηγούμενοι πόλεμοι της υπερεθνικής ελίτ (πόλεμος στον Κόλπο, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν), αποτελούν στην πραγματικότητα τη στρατιωτική έκφανση της άτυπης πολιτικής παγκοσμιοποίησης, η οποία συμπληρώνει την οικονομική παγκοσμιοποίηση. Η «τρομοκρατία» κάθε μορφής άλλωστε δεν είναι παρά το σύμπτωμα της συγκέντρωσης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στα χέρια των ελίτ. Η συγκέντρωση αυτή έχει πάρει πελώριες διαστάσεις στη Νέα Τάξη που σηματοδοτεί η καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και το πολιτικό της συμπλήρωμα, η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία». Στο βιβλίο αυτό, η πολιτική βία και ιδιαίτερα η συστημική βία (δηλαδή η θεσμοποίηση της πολιτικής και οικονομικής ανισότητας) συνεχώς φουντώνουν, από εγγενείς λόγους, στη Νέα Τάξη, η οποία επιβάλλεται είτε μέσω των διεθνών οικονομικών οργανισμών (ΔΝΤ, ΠΟΕ κ.λπ.) ή, στην ανάγκη, δια πυρός και σιδήρου. Η αναπόφευκτη συνέπεια είναι η αντίστοιχη άνθιση της πολιτικής αντιβίας που παίρνει σήμερα συνήθως τη μορφή της λαϊκής «τρομοκρατίας» στο Νότο, ή των αντισυστημικών ρευμάτων στο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης όσον αφορά το Βορρά. Η υπερεθνική ελίτ, στον αγώνα της για την πάταξη της πολιτικής αντιβίας, καταφεύγει σήμερα σε ένα νέου τύπου «πόλεμο»: τον γενικευμένο και διαρκή «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» ο οποίος έχει στόχο τη συντριβή κάθε αντίστασης στην πολιτική και συστημική βία της Νέας Τάξης.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]