Πώς συνδυάζει ένας φιλόσοφος, με την ιδιότητα του πατέρα, το άδειασμα του πλυντηρίου πιάτων με την ψυχαγωγία του μωρού και με μία διάλεξη για τον Καντ και την ελευθερία; Γιατί ο Αντόρνο πίστευε ότι ο πολυσύχναστος δρόμος μπροστά από το τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Γκαίτε στη Φρανκφούρτη ήταν μεγάλη απειλή για τη ζωή των φοιτητών του; Αρκεί ένας πτυχιούχος φιλοσοφίας να καθίσει στο κέντρο της πόλης του προσφέροντας «Φιλοσοφικές συζητήσεις για δέκα μάρκα» για να κάνει τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για τη φιλοσοφία; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]