«Η παρουσία αυτής της γυναίκας δεν ηρέμησε τη σαρκική δίψα μου, του ταξιδιώτη, αλλά την προπατορική μου απόγνωση. Γεννήθηκα ξένος, έζησα ξένος και θα πεθάνω πιο ξένος ακόμα. Είμαι πολύ περήφανος ώστε να μιλήσω για εχθρότητες, ταπεινώσεις, μνησικακίες και βάσανα, μπορώ όμως ν` αναγνωρίζω βλέμματα και πράξεις. Υπάρχουν αγκαλιές γυναικών που είναι τόποι εξορίας και άλλες που είναι η γενέτειρα γη».
Ο αφηγητής αυτής της ιστορίας, ο Βαλτάσαρ Εμπριάκο, Γενοβέζος της Ανατολής και έμπορος σπάνιων αντικειμένων, παίρνει τους δρόμους, το 1665, αναζητώντας ένα βιβλίο, που υποτίθεται ότι φέρνει τη Σωτηρία σ` έναν κόσμο που οδεύει προς την καταστροφή. Αναζητάει επίσης κάτι που θα δώσει νόημα στην ίδια του την ύπαρξη. Στον περίπλου του στη μεσόγειο, και πιο πέρα, γνωρίζει χώρες που συντρίβονται, πόλεις που καίγονται, γνωρίζει το φόβο, το δόλο και την απογοήτευση. Αλλά και την αγάπη, όταν δεν την περιμένει πια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]