(. . .) Μετά τον Στέφανο δεν υπάρχει, και πάλι, καμία ένδειξη ενδιαφέροντος για τον συγγραφέα μας ή το έργο του για πολλούς αιώνες. Μόνον με τις απαρχές της Κλασικής Φιλολογίας στη σύγχρονη εποχή έτυχε, τελικά, προσοχής ο Παυσανίας. Δυστυχώς όμως, εκείνοι που διάβασαν το κείμενο του ήταν ακραιφνώς φιλόλογοι και οι περισσότεροι από αυτούς ενδιαφέρθηκαν πιο πολύ στο να τονίσουν τις αδυναμίες του, παρά να αναγνωρίσουν τα οφέλη του. Αποκορύφωμα όλης αυτής της κακοτυχίας είναι η ελλιπέστατη χειρόγραφη παράδοση του κειμένου: όλα τα χειρόγραφα είναι ύστερα και ελλιπή· το πρωιμότερο, από το οποίο αντλούν όλα τα άλλα, είναι μόλις του 15ου αιώνα. Οι συγκυρίες της Ιστορίας δεν ευνόησαν την υστεροφημία του συγγραφέα μας. Έπρεπε να περιμένει τον 20ό αιώνα και τη σταδιακή αύξηση των ταξιδιών, για να προσελκύσει την προσοχή και να κερδίσει την εκτίμηση που αξίζει. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]