Πριν η ψυχή μου γειτονέψει με τ` αστέρια, θα προσπαθήσω να περιπλανηθώ για λίγο στα μονοπάτια του παρελθόντος, γιατί νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα της ζυγαριάς για την προσφορά μου στην κοινωνία και στην πατρίδα, και μάλιστα τότε που λυσσομανούσε η θύελλα του πολέμου. Η αυτοβιογραφία μου είναι εξομολόγηση και κάθαρση μαζί. Αυτά που κουβάλησα τόσα χρόνια στις αποσκευές μου, σας τα αφηγούμαι για να ξαλαφρώσω από το βάρος των αναμνήσεων. Έκανα ένα ταξίδι χωρίς σύνορα στο παρελθόν. Είναι ο καημός για ό,τι τελεσίδικα έφυγε. Ποτέ δεν υπολόγισα το ουρλιαχτό του ανέμου. Υπήρξα πάντα Προστάτης Υψηλών Ιδανικών. . .! Μοίρασα τη ζωή μου ανάμεσα σε διάφορες περιπέτειες. Τι κι αν περπάτησε δίπλα μου ο Θάνατος; Την κάπα μου, από την αρχή, την είχα κρεμάσει στη λυγαριά και δεν μπόρεσαν να την πάρουν οι θύελλες, τα χιόνια, οι πάγοι και οι τυφώνες που πέρασαν από πάνω της. Σαν αστραπή πέρασαν τα χρόνια. Ο χρόνος για μένα τώρα τρέχει με διαστημικές ταχύτητες και όχι με εκείνες τις αεροπορικές που κάποτε πετούσα και εγώ. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]