Το ότι ένας αστυνομικός διευθυντής εγκαταλείπει τη δουλειά του και μετακομίζει στην εξοχή για να ασχοληθεί με την εκτροφή αλόγων είναι βέβαια πολύ παράξενο πράγμα. Πρέπει, λοιπόν, να το εξηγήσω. Κι έτσι, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν μπορούμε να αποφύγουμε έναν πρόλογο, παρόλο που απεχθάνομαι τους βαρετούς προλόγους. Ίσως κι εσείς να νιώθετε έτσι.
Αλλά, προτού ξεκινήσει η ιστορία μας, σας οφείλω μια εξήγηση. Πριν από δυο χρόνια, όταν υπέβαλα παραίτηση από την αστυνομία, είχα τέσσερις σοβαρούς λόγους για να κάνω κάτι τέτοιο. Ο πρώτος λόγος ήταν η κληρονομιά της Ντο. Φανταστείτε το: έρχεται μια μέρα ένα γράμμα από ένα δικηγόρο και μας πληροφορεί ότι κληρονομήσαμε ένα αγρόκτημα μαζί με εκτροφείο από κάποιο θείο! Ένα εκτροφείο με τρεις δωδεκάδες άλογα κι ένα πλήθος από φοράδες. Ακριβώς αυτό έγινε με την Ντο. Την Ντο στην πραγματικότητα τη λένε Ντόρις και συμβαίνει να είναι η γυναίκα μου.
Οι επόμενοι δύο λόγοι δεν ήταν τόσο ευχάριστοι. Η βρογχίτιδα της δεκάχρονης κόρης μου δεν έλεγε να υποχωρήσει. Ο γιατρός είχε τη γνώμη πως έφταιγαν ο αέρας της μεγαλούπολης, όπως είναι η Κολονία, και η υγρή ομίχλη του Ρήνου. Ναι, κι επιπλέον έπρεπε να ξεφορτωθώ από τον ώμο μου μια σφαίρα πιστολιού που μου είχε ρίξει ένας κλέφτης αυτοκινήτων. Ένιωθα απαίσια και τα είχα σιχαθεί όλα. Αρκετοί λόγοι για να αποτραβηχτώ στην εξοχή. Δε νομίζετε;
Ο τέταρτος λόγος ίσως να ήταν και ο αποφασιστικός. Όταν ο γιος μου ο Μάρτιν άκουσε για τα άλογα, πήρε την απόφαση ότι έπρεπε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Είπε πως αυτή ήταν η σούπερ ευκαιρία μας. Ο Μάρτιν είναι ξετρελαμένος με τα άλογα. Κι όταν ένας δωδεκάχρονος ξεροκέφαλος κολλήσει σε μια ιδέα... Τα ξέρετε αυτά σίγουρα.
Όποιος όμως πιστεύει πως η ζωή μου στο Ράμπενχοφ θα κυλούσε ήρεμα και χωρίς προβλήματα, έχει κάνει μεγάλο λάθος. Η Ντο λέει πάντα πως χώνω τη μύτη μου στις δουλειές των άλλων, αλλά στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικά. Τι να κάνω που συμβαίνουν τόσα μυστηριώδη γεγονότα; Έχω, βλέπετε, μια έκτη αίσθηση, το νιώθω μέσα μου όταν κάτι πάει στραβά. Τότε δε βρίσκω ησυχία. Πρέπει να μάθω τι κρύβεται εκεί πέρα. Αριστούργημα! Στο κάτω κάτω, δεν ήμουν τζάμπα δεκαπέντε χρόνια αστυνομικός του Τομέα Εγκλήματος. Αυτό δε φεύγει απ` το πετσί σου. Πιστέψτε με.
Καλή διασκέδαση και γερά νεύρα εύχομαι στους αναγνώστες μου, Λουκ Λούκας
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]