`Ήταν λαοί παράξενοι, χωρίς θρησκεία, χωρίς νόμο, χωρίς ιδιοκτησία, χωρίς εμπόριο και χρήμα. Πολεμούσαν συνεχώς μεταξύ τους για να καταβροχθίσουν τους αιχμαλώτους. Γυναίκες και άνδρες κυκλοφορούσαν εντελώς γυμνοί και δεν ντρέπονταν καθόλου. Στις εκεχειρίες η μόνη τους απασχόληση ήταν η συνεχής και αχαλίνωτη σεξουαλική δραστηριότητα, που αγνοούσε το γάμο και τους δεσμούς συγγένειας`.
Έτσι αντιμετώπισε ο όχι πλέον νέος Αμέρικο Βεσπούτσι τους πρώτους κατοίκους της αμερικανικής ηπείρου, το 1499, επτά χρόνια μετά την ανακάλυψη του Κολόμβου.
Σε αυτούς τους αιώνες φούντωσε η διαμάχη αν και τα τέσσερα κείμενα που περιλαμβάνονται σ` αυτό το βιβλίο ανήκουν όλα στον Βεσπούτσι. Οι ειδικοί ακόμα δεν κατάφεραν να εξακριβώσουν ούτε αν ο Φλωρεντινός εξερευνητής έκανε δύο ή τέσσερα ταξίδια στην αμερικανική ήπειρο. Γεγονός πάντως είναι πως ήδη στα τέλη του 15ου αιώνα πολλοί ήταν αβέβαιοι αν ανακάλυψε το Νέο Κόσμο ο Βεσπούτσι ή ο Κολόμβος. Ορισμένοι έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ισχυριστούν πως ο Βεσπούτσι ήταν απλώς ένας κρεοπώλης στην Σεβίλια που ποτέ δεν πάτησε στην Αμερική ή πως ήταν ένας μεγαλοφυής χαρτογράφος ή ένας απατεώνας. Άλλοι, τέλος αμφισβήτησαν την ίδια την ύπαρξη του.
Είτε ο Βεσπούτσι ήταν ο πρώτος που πάτησε στη νέα ήπειρο, είτε όχι, αυτές οι σελίδες διατηρούν ακέραια το πάθος μιας μοναδικής περιπέτειας. Παράλληλα αποτελούν συγκλονιστική μαρτυρία για τη βαθιά συναίσθηση του Βεσπούτσι πως πραγματοποιεί αληθινή επανάσταση στη γνώση του πλανήτη μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]