Την στιγμή που ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά, όταν η θλίψη και η ταλαιπωρία κυριαρχούν. . . μπορεί ακόμα να υπάρχει ζωή, χαρά, πρωτόγνωρη ψυχική ανάταση; Η Marie de Hennezel στο βιβλίο «Ο μύχιος θάνατος» περιγράφει την εμπειρία της από την συνοδεία των ετοιμοθάνατων. Άλλοτε προσωπική, όταν ο θάνατος χτυπάει την πόρτα φίλων της και άλλοτε επαγγελματική εμπειρία, μέσα στο πλαίσιο της Κλινικής Πόνου και λοιμωδών νόσων (aids), όπου εργάζεται. Μοιράζεται μαζί μας τον πλούτο των τελευταίων στιγμών, εκείνων που παραμένουν ζωντανοί μέχρι το τέλος, παρά την ταπεινότητα μέσα στην οποία τους βύθισε ο πόνος. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]