Σε συνεχή διάλογο με φιλοσοφικά κείμενα που έρχονται σε ρήξη με το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα του Διαφωτισμού και τα θετικιστικά - τεχνοκρατικά σχήματα που το αναπαράγουν, το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τη γένεση και τη συνέχιση του φιλοσοφικού μοντερνισμού, μέσα στον 19ο και τον 20ο αιώνα. Η συγγραφέας επιχειρεί μια συστηματική χαρτογράφηση της αντικαρτεσιανής επανάστασης που έφεραν σε πέρας οι θεμελιωτές και συνεχιστές του μοντερνιστικού ρεύματος στο πλαίσιο της σύγχρονης κριτικής σκέψης, προετοιμάζοντας ανάλογες επαναστατικές κινήσεις στην τέχνη και στην επιστήμη της εποχής μας. Κλειδί για τον μετασχηματισμό των παραδοσιακών κατηγοριών ανάλυσης και για την δημιουργία καινοφανών θεωρητικών σχημάτων που επωμίσθηκε ο φιλοσοφικός μοντερνισμός αποτελεί η αναζήτηση της ενότητας που υπονόμευσε το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα του Διαφωτισμού, με το πνεύμα της στυγνής εξειδίκευσης που επέβαλε. Παρακολουθώντας το νήμα αυτής της αναζήτησης, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με ζητήματα της σύγχρονης φιλοσοφικής κριτικής όπως οι σχέσεις επιστήμης-μεταφυσικής, ελευθερίας-εξουσίας, συνειδητού-ασυνείδητου κ.α. Είναι έτσι σε θέση να εννοήσει και να αποτιμήσει εναργέστερα τις θλιβερές συνέπειες της αντιφιλοσοφικής τάσης που καλλιέργησε η μεταμοντέρνα σκέψη σε συνεχή παρέκκλιση από την κριτική του θετικιστικού ιδεολογήματος του εκσυγχρονισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]