«Ο ουρανός, όπως πάντα σε τούτη την ιστορία, ήταν ήρεμος και φωτεινός». Έτσι τελειώνει το δέκατο κεφάλαιο του βιβλίου. Και όμως το θέμα του είναι κάτι επώδυνο και δύσκολο, όπως ο θάνατος. Ο συγγραφέας φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα με την ελπίδα. Οι ήρωες, ένας μεγάλος και ένας μικρός, ανταλλάσσουν τις διαστάσεις τους, ταξιδεύουν μαζί, συζητώντας μαθαίνουν τον κόσμο, παίζοντας μαθαίνουν ν’ αγαπούν. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σπουδαίο παιχνίδι. Μια τρυφερή ιστορία που, ενώ μιλάει για το θάνατο, είναι γεμάτη περιπέτεια και ελπίδα. Μια ιστορία που πρέπει όλοι να διαβάσουν!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]