(...) Ο Χομπς ήταν ο πραγματικός πνευματικός κυρίαρχος της κρατικής σκέψης της ηπειρωτικής Ευρώπης, μόνο που σπάνια αναφερόταν με το όνομά του. Στο κράτος του νόμου του 19ου αιώνα οι έννοιές του επιβλήθηκαν, η εικόνα του «Λεβιάθαν» παρέμεινε όμως ένας τρομακτικός μύθος και οι πιο ζωντανές διατυπώσεις του Χομπς υποβαθμίστηκαν σε συνθήματα. Σήμερα συλλαμβάνουμε την απαραμείωτη δύναμη της πολεμικής του, κατανοούμε την ευθύτητα της σκέψης του και αγαπάμε το ακλόνητο πνεύμα του, που στοχάστηκε άφοβα μέχρι τέλους το υπαρξιακό άγχος του ανθρώπου και ως αληθινός πρόμαχος διέλυσε τις ασαφείς διακρίσεις των εμμέσων εξουσιών. Έτσι, ο Χομπς είναι για μας ο γνήσιος δάσκαλος μιας μεγάλης πολιτικής εμπειρίας· μοναχικός όπως ο κάθε πρωτοπόρος· παραγνωρισμένος, όπως ο καθένας του οποίου η πολιτική σκέψη δεν βρίσκει πραγμάτωση στον ίδιο το λαό του· δίχως να εισπράξει αμοιβή, σαν κάποιος που ανοίγει μια θύρα μέσα από την οποία παρελαύνουν άλλοι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]