Η πραγματοποίηση αυτής της έκδοσης οφείλεται στην επιθυμία του Ανδρέα Βουρέκα-Πεταλά να τιμήσει τη μνήμη του Μανώλη Βουρέκα και παράλληλα να κάνει γνωστό το έργο του στο πλατύ κοινό. Ένα έργο λίγο γνωστό στις νεότερες γενιές.
Αν και πολλά από τα κτίρια του Βουρέκα αποτελούν τοπόσημα για την πρωτεύουσα, εντούτοις δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν το όνομα του δημιουργού τους.
Μέχρι πολύ πρόσφατα, οι γνώσεις μας γύρω από την έντεχνη νεοελληνική αρχιτεκτονική ήταν ελάχιστες και αφορούσαν κυρίως το διάστημα μετά την Απελευθέρωση έως και τις αρχές του 20ού αιώνα. Οι πόλεμοι του 1912-13, η Μικρασιατική Καταστροφή, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν άφησαν περιθώριο -εκτός από ελάχιστες, και αυτές περιορισμένες, εξαιρέσεις- για έρευνα και μελέτη πάνω σε παρόμοια θέματα. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν τα χρόνια της ανοικοδόμησης, τα χρόνια της σποράς. Ακολούθησαν τα χρόνια της ανάπτυξης και του θερισμού, και τώρα ήρθε πια η ώρα του απολογισμού. Η μεταπολεμική Ελλάδα ήταν μια χώρα διαφορετική από εκείνην που άφησαν πίσω τους ο πόλεμος και η Κατοχή: μεγαλύτερη σε έκταση, μεγαλύτερη σε πληθυσμό, με πολλές και επείγουσες ανάγκες. Οι παλιές πόλεις έπρεπε να ξανακτιστούν, νέοι οικισμοί να ιδρυθούν, η ζωή να ξαναρχίσει. Έτσι, αριθμός των αρχιτεκτόνων της χώρας, οι οποίοι πριν από τον πόλεμο δεν έφταναν ούτε τους πεντακόσιους, πολλαπλασιάστηκε ταχύτατα. Είναι σημαντικό λοιπόν να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που υπηρέτησαν τις οικοδομικές ανάγκες της χώρας, όσους έφεραν πνεύμα αλλαγής, αισιοδοξίας και ελπίδας κτίζοντας τη νέα Ελλάδα.
Ο Εμμανουήλ Βουρέκας (έτσι συνήθιζε να υπογράφει τα έργα του), ο Μανώλης Βουρέκας (για τους φίλους, τους συνεργάτες, τους γνωστούς) είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Έχοντας ξεκινήσει την αρχιτεκτονική σταδιοδρομία του στα χρόνια του Μεσοπολέμου, καταξιώνεται τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]