Ο δεύτερος τόμος της σειράς «Μελέτες για τον Καζαντζάκη» δομείται γύρω από τη βασική υπόθεση του Ρόντερικ Μπήτον ότι ο Καζαντζάκης ως πεζογράφος εφαρμόζει μοντερνιστικές και μεταμοντερνιστικές συγγραφικές πρακτικές. Ο Βρετανός κριτικός συνδέει τα κείμενα του Καζαντζάκη με κείμενα του Έλιοτ (μυθική περίοδος), του Πάουντ, του Μαρκέζ (μαγικός ρεαλισμός) και του Μπόρχες, προσφέροντας με αυτή την κριτική του πρόταση μια καινούρια οπτική γωνία για το πεζογραφικό έργο του Κρητικού συγγραφέα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]