Στην προσπάθειά του για την πιο πλατιά και πιο βαθιά γνώση του παρελθόντος ο σημερινός ιστορικός έχει την υποχρέωση να χρησιμοποιήσει κάθε κατηγορίας υλικό. Θα ανατρέξει λοιπόν στις αφηγηματικές πηγές της εποχής (στις σύγχρονες με το γεγονός ιστορικές αφηγήσεις, όπως τα απομνημονεύματα ή οι απόπειρες μιας ιστορικής σύνθεσης), στις φιλολογικές πηγές (στα λογοτεχνικά και φιλοσοφικά έργα, καθώς και στη λοιπή πνευματική παραγωγή, με την ευρύτερη σημασία -εδώ μπορούμε να περιλάβουμε και τις επιγραφές), στα μνημεία τέχνης (στην κατηγορία αυτή κατατάσσονται και τα νομίσματα), στις «διπλωματικές» πηγές (δίπλωμα σημαίνει το επίσημο, το δημόσιο έγγραφο), και, τέλος, στα κάθε λογής μνημειακά ή μικρότερης σημασίας δημιουργήματα του καθημερινού βίου. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]