Όλα ξεκινούν από περιστατικά πολύ απλά, από την καθημερινή ζωή είτε από την εμπειρία του δασκάλου. Δείχνουν με σαφήνεια ότι οι μνήμες μας είναι λιγότερο λησμονημένες από όσο νομίζουμε. Μερικές επανέρχονται στη συνείδηση από πολύπλοκους και απρόβλεπτους συνειρμούς. Αν δεν το κατορθώσουν, είμαστε τουλάχιστον ικανοί, μπροστά σε κάποια υπόδειξη, να αναγνωρίσουμε αυτό που νομίζαμε ότι αγνοούμε. Χωρίς να ξέρουμε λοιπόν, η γνώση παραμένει μέσα μας. Έτσι δημιουργούνται σημεία αναφοράς που μας επιτρέπουν να κρίνουμε καλύτερα, έτσι συντελείται η πνευματική διαμόρφωση, συναισθηματική και ηθική. Τα γεγονότα αυτά εξηγούν το βασικό ρόλο που μπορούν να καλύψουν οι φιλολογικές επιστήμες - ρόλος που σήμερα είναι επικίνδυνα παραγνωρισμένος. Φωτίζουν έτσι με ένα καινούργιο φως τις πολυπλοκότητες της εσωτερικής ζωής: η διείσδυση σε αυτό τον μυστικό θησαυρό μοιάζει λίγο ωσάν να εφαρμόζουμε μια ψυχανάλυση του καλού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]