Ο Κιν είναι ελεύθερος. Ο λόγος για τον οποίο αλλάζει συμπεριφορά, που παραφέρεται, χάνει τα λογικά του ή προσποιείται ότι χάνει, είναι η έλλειψη σεβασμού που εισπράττει από την κοινωνία. Η κοινωνία τη μια στιγμή τον χρίζει «βασιλέα της Αγγλίας» και την άλλη τον κατακεραυνώνει για την απρεπή και άλογη στάση του. Η κοινωνία του επιβάλλει την αλλαγή που, όταν βλέπει το αληθινό του πρόσωπο, δεν της αρέσει και ανά πάσα ώρα και στιγμή καιροφυλακτεί για να του επιτεθεί. Έτσι κι εκείνος αναγκάζεται να φορέσει την οικεία μάσκα του ρόλου του, του ρόλου που κάθε φορά τον συμφέρει να ενσαρκώνει, σύμφωνα με τις περιστάσεις που οι άλλοι του καθορίζουν. Ο Κιν είναι ελεύθερος μέσα στην ανελευθερία των υπολοίπων. Οι πράξεις του τις περισσότερες φορές είναι αλόγιστες. Η ελευθερία του Κιν είναι σε μεγάλο βαθμό εσωτερική, αλλά συνάμα του προσφέρεται και από τους γύρω του που αρέσκονται να τον βλέπουν, να θαυμάζουν τις εικόνες της παραφοράς και του πάθους του. Υπάρχει ένα δούναι και λαβείν σε τούτη την ελευθερία, μια σχέση συναλλαγής και συμφέροντος. Οι άλλοι του παρέχουν την ελευθερία των κινήσεων, των συναισθημάτων, των συμπεριφορών, των υλικών απολαύσεων και ο Κιν τους αφήνει να χαθούν στο δικό του παραμύθι και να αισθανθούν ελεύθεροι μέσα από τον ίδιο. Ίσως να παίζουν κι εκείνοι κάποιον από τους ρόλους του στην προσπάθεια να βιώσουν την αληθινή ελευθερία, εκείνη των σαιξπηρικών χαρακτήρων που πολλές φορές δεν μαστίζονται από την προσποίηση, το ψεύδος και την εσωτερική πλάνη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]