Η σάτιρα του Αριστοφάνη δεν γράφτηκε για ορισμένους ανθρώπους, μα για τον άνθρωπο γενικά. Ο πολίτης της εποχής του Κλέωνα ή των Τριάκοντα είναι ο πολίτης κάθε εποχής, ο παραγκωνισμένος σύζυγος της Πραξαγόρας ή της Μυρρίνης που μας κάνει κάθε μέρα να γελούμε μέσα από τις γελοιογραφίες των περιοδικών, και οι βασικές ιδέες που πραγματεύονται οι κωμωδίες δεν είναι άλλες απ’ τον Πόλεμο, τον Πλούτο, τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία, την Παιδεία, την Τέχνη, θέματα που ακόμα και σήμερα τονίζει την επικαιρότητά τους η πρώτη σελίδα των εφημερίδων. Όσο για τα σκώμματα που αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα, μπορούμε μια χαρά να τα κάνουμε να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους, περνώντας απ’ την ειδική περίπτωση στη γενική, κι από ένα άγνωστο όνομα σε μια γνωστή ιδιότητα. Η σκέψη που πρέπει πάντα να μας οδηγεί είναι πως ο άνθρωπος του Αριστοφάνη είναι ζωντανός άνθρωπος, και για αυτό είναι σύγχρονός μας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]