(. . .) Καλαμπούρι. . . Έτσι την είδε ο Χάρης τη ζωή του. Σαν καλαμπούρι. Σαν κωμωδία. Σαν παρωδία. Μόνο που την είδε έτσι κατόπιν εορτής, από τη σκοπιά του θεατή, που έβλεπε την ταινία της ζωής του, την πτήση της ζωής του, ανήμπορος να της χαράξει καινούρια πορεία. Άλλωστε, την πορεία την είχε χαράξει ο πιλότος, που δεν έβλεπε την τύφλα του. Γιατί τον είχε εμπιστευτεί; Δεν ήξερε, δε ρώταγε; Ο Έρωτας, ως γνωστόν, είναι τυφλός, δεν κάνει για πιλότος. . . Παρά τη στραβωμάρα του, ωστόσο, εκτός από τις πτήσεις, του άρεσαν και τα παιχνίδια. Και κυρίως «το παιχνίδι που παίζεται μόνο με δύο». Αυστηρά με δύο. Ο Χάρης και η Αλίκη. . . Ο Χάρης και η Λίνα. . . Ο Χάρης και η Γωγώ. . . Ο Χάρης και η Χριστίνα. . . Ο Χάρης και τα πιπίνια. . . Ο Χάρης και η καριέρα. . . Ο Χάρης και ο μύθος. . . Ο Χάρης και η πτήση. . . Ο Χάρης και η πτώση. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]