Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε εποχή, που οι συνθήκες της καθημερινής ζωής έχουν πλήρως μεταβληθεί, διότι είμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις, τις οποίες οι παλαιότεροι δεν μπορούσαν να διανοηθούν. Οι νέες τεχνολογίες μας έχουν κυριεύσει προσφέροντάς μας ανυπολόγιστα οφέλη, προκαλώντας όμως και μεγάλα ηθικά διλήμματα σε πολλούς τομείς της ζωής μας.
Η ανά χείρας εργασία θίγει το εξαιρετικά επίκαιρο θέμα της παρακολουθήσεως των εργαζομένων στο χώρο εργασίας με τεχνικά μέσα. Οι παλαιότεροι νομικοί ήσαν εξοικειωμένοι με τον εργοδότη επιστάτη, που ήταν σχεδόν πάντοτε παρών στο χώρο της εργασίας, για να ελέγχει, εάν οι εργαζόμενοι εκτελούν τις υποχρεώσεις τους κατά τον δέοντα τρόπο. Με την ιδιότητα του Προέδρου Ανωτάτου Δικαστηρίου, μου είχε ανατεθεί η εξαιρετικά τιμητική, αλλά και δύσκολη αρμοδιότητα της αξιολογήσεως των δικαστών. Για εμένα ήταν και είναι αυτονόητο ότι η αξιολόγηση αυτή θα γινόταν με βάση την ποιότητα της εργασίας τους, χωρίς να λαμβάνει χώρα ουδεμία παρακολούθηση με τεχνικά μέσα. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]