Ο Γιάννης Βελλίδης ανήκει σε μια κοινωνική κατηγορία που μοιάζει να έχει εκλείψει οριστικά και αμετάκλητα. Την κατηγορία των παραδοσιακών εκδοτών.
Οι παραδοσιακοί εκδότες, σε αντιδιαστολή με τους σύγχρονους, είχαν ως μόνο αντικείμενο επιχειρηματικής δραστηριότητας τις εφημερίδες τους. Η ανάμειξή τους σε επιχειρήσεις εκτός εφημερίδων ήταν ανύπαρκτη. Κατά συνέπεια, η διαπλοκή Μέσων Ενημέρωσης και πολιτικής εξουσίας δεν είχε σε καμιά περίπτωση τη σημερινή τριγωνική μορφή -οικονομικά συμφέροντα, μέσα ενημέρωσης, πολιτική εξουσία.
Θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι οι σχέσεις παραδοσιακών εκδοτών και πολιτικών ήταν ανέμελες και ρομαντικές. Το αντίθετο. Οι συγκρούσεις και οι εντάσεις ήταν συνεχώς στην ημερήσια διάταξη. Εκείνο όμως που τις διαφοροποιούσε από τη σημερινή κατάσταση ήταν η υπεροχή του πολιτικού στοιχείου στις συγκρούσεις σε σχέση με το οικονομικό. Πολύ περισσότερο που η ύπαρξη κρατικού μονοπωλίου στα ηλεκτρονικά μέσα ενδυνάμωνε το ρόλο και την ισχύ των παραδοσιακών εκδοτών.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, ο Γιάννης Βελλίδης κυριάρχησε στη Βόρειο Ελλάδα για δεκαετίες. Έχοντας εξασφαλίσει στην ουσία ένα μονοπώλιο στην αγορά, ήταν ο πρώτος διδάξας του μοντέλου της συντηρητικής πρωινής εφημερίδας που συνυπήρχε με την προοδευτική απογευματινή έκδοση. Η ευελιξία και οι χειρισμοί του σε δύσκολες καταστάσεις πραγματικά συγκροτούν ένα συναρπαστικό βιογραφικό μυθιστόρημα.
Αυτή ακριβώς η μυθιστορηματική προσωπικότητα απεικονίζεται με ενάργεια στο παρόν βιβλίο του Χρίστου Χριστοδούλου που βασίστηκε στην αφήγηση του Λευτέρη Βόδενα, του ανθρώπου-σκιά του Γιάννη Βελλίδη για πολλά χρόνια. Μακριά από ωραιοποιήσεις και αγιογραφίες σκιαγραφείται με αδρό τρόπο η ιστορία της ζωής του Γιάννη Βελλίδη, ενώ ταυτόχρονα αναπλάθεται γλαφυρά μια ολόκληρη εποχή. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]