Ο άνθρωπος θεωρεί πολλά πράγματα σαν δεδομένα: λόγου χάρη, ότι διαθέτει ένα σώμα που έχει εσωτερικό και εξωτερικό· ότι ξεκίνησε με τη γέννησή του και ότι τελειώνει βιολογικά με το θάνατό του· ότι κατέχει μια θέση στο χρόνο· ότι υφίσταται σαν συνεχές όν από τον ένα ως τον άλλο τρόπο κι από τη μία ως την άλλη στιγμή. Το συνηθισμένο άτομο δε διαλογίζεται γι` αυτά τα βασικά στοιχεία του είναι του· θεωρεί τον τρόπο του να βιώνει τον εαυτό του και τους άλλους σαν `αληθινό`. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι δεν τον θεωρούν. Ονομάζονται συχνά σχιζοειδείς. Ακόμα περισσότερο, ο σχιζοφρενής δεν θεωρεί δεδομένο το άτομό του (και τα άλλα άτομα) σαν να είναι επαρκώς ενσαρκωμένο, ζωντανό, πραγματικό, ουσιαστικό και συνεχές όν, που βρίσκεται σ` ένα χώρο μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και σ` ένα διαφορετικό χώρο μια διαφορετική χρονική στιγμή, παραμένοντας συνέχεια το `ίδιο`. Με την απουσία αυτής της `βάσης` στερείται τη συνηθισμένη αίσθηση προσωπικής ενότητας, την αίσθηση ότι ο εαυτός του είναι το ενεργητικό υποκείμενο των ίδιων των πράξεών του και όχι ρομπότ, μηχανή, `πράγμα`, στερείται επίσης την αίσθηση ότι είναι ο δημιουργός των αντιλήψεών του και αισθάνεται ότι κάποιος άλλος χρησιμοποιεί τα μάτια του τα αυτιά του κτλ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]