Εξοπλισμένοι με τις ιδέες της επιστημονικής επανάστασης, οι άνθρωποι του διαφωτισμού ξεκίνησαν αποφασισμένοι να ελευθερώσουν το ανθρώπινο γένος από το γερασμένο κουκούλι της απαισιοδοξίας και της πρόληψης και να θεμελιώσουν έναν πιο λογικό κόσμο ανοιχτό στο πείραμα και στην πρόοδο.

Ήδη το 1760 αυτή η αισιοδοξία για τον άνθρωπο και την κοινωνία είχε σχεδόν εξανεμισθεί. Στα έργα του Rousseau, του Kant και του Goethe μια νέα εσωτερική φωνή ήταν ευδιάκριτη και μια συνείδηση της μοναδικότητας του ατόμου που είχε διαφύγει από τους πιο βέβαιους για τον εαυτό τους προκατόχους τους. Η περίοδος καθορίστηκε από την επαναστατική κρίση και την άνοδο του Ρομαντισμού.

Ο Norman Hampson σ` αυτό το βιβλίο παρακολουθεί συγκεκριμένα επίμαχα θέματα του Διαφωτισμού και περιγράφει το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της εποχής, όπου οι ιδέες μπορούσαν να ταξιδέψουν από τα σαλόνια του Παρισιού στην αυλή της Αικατερίνης της Μεγάλης - αλλά δυσκολότερα από έναν κύριο στον υπηρέτη του. Σε τόσο σύνθετα ζητήματα όπως ο ρόλος των ιδεών στην "άνοδο της μεσαίας τάξης" παρέχει μια νέα και ρεαλιστική προσέγγιση συνδέοντας την πνευματική και κοινωνική ιστορία.