Από την έρευνα, προέκυψε ότι κυρίαρχος γονεϊκός τύπος των γονέων της ελληνικής κοινωνίας είναι αυτός του δημοκρατικού-ανεκτικού γονέα. Παράλληλα όμως, έχουμε και περιπτώσεις υπερ-προστατευτικών γονέων, ανταγωνιστικών-αυταρχικών γονέων και απορριπτικών γονέων, αλλά σε μικρά ποσοστά. Από τους Έλληνες γονείς γίνεται χρήση και αμοιβών και ποινών. Από τους αυταρχικούς γονείς χρησιμοποιούνται, σε αρκετές περιπτώσεις και σωματικές ποινές. Από τους δημοκρατικούς-ανεκτικούς γονείς χρησιμοποιούνται κυρίως ηθικές αμοιβές, αλλά και υλικές. Όπως γίνεται αντιληπτό, τη χρυσή τομή για τους τύπους γονέων που αναφέρθηκαν παραπάνω αντιπροσωπεύει ο `δημοκρατικός γονέας`. «Έρευνες πάνω στις μεθόδους ανατροφής του παιδιού» γράφει ο Herbert, «μας συνιστούν μια Χρυσή τομή που δεν είναι πάντοτε εύκολο να εφαρμοστεί στην πράξη». Η υπερβολική ανεκτικότητα και η υπερβολική περιοριστικότητα εγκυμονούν κινδύνους. Ένας λογικός όμως συνδυασμός ανεκτικότητας και θερμής ενθαρρυντικής και δεκτικής στάσης των γονέων είναι αυτό που συνιστούν οι ειδικοί στα θέματα ανατροφής του παιδιού, αν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν άτομα κοινωνικά, εξωστρεφή, φιλικά, δημιουργικά, ανεξαρτητοποιημένα μέσα σε λογικά πλαίσια, με πεποίθηση στον εαυτό τους και με στέρεη αυτογνωσία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]