Αυτό που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια ήταν που καθόμουν με την μητέρα μου στο τραπέζι της κουζίνας μ` ένα μεγάλο βιβλίο γεμάτο ζωγραφιές ανοιγμένο μπροστά μας. Θυμάμαι τα δάκτυλά της να περνούν πάνω από τις λέξεις καθώς με οδηγούσε μέσα σ` έναν κόσμο γεμάτο αθωότητα, όπου η αρετή είχε πάντα την ανταμοιβή της, όλοι ζούσαν χαρούμενοι και οι ιστορίες είχαν πάντοτε ευτυχισμένο τέλος. Οποία αφέλεια! Σήμερα που τα χρόνια έχουν χαράξει βαθιά τα σημάδια τους στην βασανισμένη μου καρδιά, ξαναγυρίζω στα καταπράσινα λιβάδια της Ιρλανδίας μου, στους στενούς δρόμους του Μπέλφαστ και στους ανθρώπους που αγάπησα και μ` αγάπησαν. Ξαναφέρνω στο νου μου τις θρησκευτικές διαφορές που χώριζαν τους συντοπίτες μου και την ακλόνητη πίστη του καθενός πως η δική του πλευρά ήταν η σωστή ματιά του Θεού... Μόλις ο Μάρτιν αποδεσμεύεται από την θαλπωρή του σπιτιού του ανακαλύπτει με έκπληξη έναν κόσμο αναπάντεχο, ανακαλύπτει τα άγνωστα μυστικά της ζωής, τη γνώση που βρίσκεις στη σπουδή, και τις αμφίβολες ηδονές του απαγορευμένου έρωτα. Τυχαία μαθαίνει την αλήθεια για το παρελθόν του και ο κόσμος του γυρίζει τα πάνω - κάτω. Το μυστικό του δεν τον βαραίνει πια. Όμως σημάδεψε ανεξίτηλα την ψυχή του και του άνοιξε το δρόμο γι` αυτό που είναι σήμερα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]