"Περπατώντας στο δρόμο της Σπιναλόγκας σταμάτησε και κράτησε την αναπνοή σου. Από κάποιο χαμόσπιτο τριγύρω σου θα ακούσεις τον απόηχο από το μοιρολόγι μιας μάνας, μιας αδελφής ή τον αναστεναγμό ενός άνδρα. Άφησε δυο δάκρυα από τα μάτια σου και θα δεις να λαμπιρίζουν εκατομμύρια δάκρυα που πότισαν αυτό τον δρόμο".

Αυτά παραγγέλνει στους επισκέπτες της Σπιναλόγκας ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, ο τελευταίος γιατρεμένος λεπρός του νοσηλευτηρίου του νησιού, το προσωπικό ημερολόγιο του οποίου και τα άγνωστα γεγονότα από τη ζωή του μέσα στο κολαστήριο των από τη μοίρα καταδικασμένων ζωντανών νεκρών αποτέλεσαν την αφορμή για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου.

Ο διευθυντής του νοσηλευτηρίου, ο γιατρός Γιώργος Παπαδάκης, είναι για τους έγκλειστους ο άνθρωπός τους. Ακριβώς αυτή η ανθρωπιά του θα γίνει η αιτία να γεννηθεί, στα δύσκολα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και της Κατοχής, μια αληθινή φιλία ανάμεσα σ` αυτόν και τον Έριχ, ένα Γερμανό αξιωματικό.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής τους, οι δύο άνδρες θα ανακαλύψουν ανθρώπους και γεγονότα
που τους ενώνουν, θα μιλήσουν για το παρελθόν τους, το παρόν τους, το μέλλον τους και για τις
γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή τους.

Η μετάθεση του Έριχ σε άλλο μέτωπο του πολέμου θα τους κάνει για αρκετά χρόνια να χάσουν ο ένας τα ίχνη του άλλου. Όμως η μοίρα τους επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις...