`Το κορίτσι δεν του απάντησε. Έβγαλε ένα μικρό μαχαίρι από την τσέπη του φουστανιού του και διάλεξε ένα από τα ξεκοιλιασμένα καθίσματα όπου η ζώνη ασφαλείας είχε μείνει ανέπαφη. Την έκοψε, τράβηξε το κομμάτι και το ακούμπησε κάτω. Μετά ξέχωσε κι ένα κομμάτι ιμάντα από τα μπάζα. Τον ένωσε με τη ζώνη κι έφιαξε ένα μεγάλο σκοινί. Με τη μια του άκρη έδεσε το εξαπτέρυγο από το κοντάρι του και με την άλλη τη μέση της. Άρχισε να το σέρνει. Σκάλωναν στα μπάζα τα φτερά του εξαπτέρυγου, έσκιζαν φουστάνια, διέλυαν σκελετούς, σκόρπιζαν κόκαλα. Το κορίτσι δυσκολευόταν, μα έσφιγγε τα δόντια και τραβούσε με όση δύναμη είχε, όργωνε τη στάχτη με τα φτερά των σεραφείμ...`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]