Οι νεκροί έχουν ιδιαίτερη σημασία στο σύμπαν του Χένρι Τζέιμς -θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουν σχεδόν μια χρησιμότητα. Γενικά μιλώντας, φέρνουν στους ζώντες ένα πλεόνασμα ζωής αφού, μέσα από την ανάμνηση, εκθειάζουν το φανταστικό: ο ήρωας επιλέγει την ενθύμηση έναντι των κατασκευών του μέλλοντος, την τελετουργία έναντι της δράσης, το παρελθόν έναντι του παρόντος, τους πεθαμένους έρωτες έναντι των εφικτών. Ο θάνατος ως υπέρτατος πλούτος, ως φυγή και μαζί ως θρίαμβος, είναι το βασικό θέμα στο έργο του Τζέιμς: ωστόσο, είναι Ο βωμός των νεκρών που εξερευνά όλες τις αποχρώσεις και τις πλευρές του. Η αρχή του αφηγήματος, που γράφτηκε στο Λονδίνο το 1894, δομείται πάνω σ` αυτή την ισορροπία των δυνάμεων προς την οποία τείνουν σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες του Τζέιμς -στην πορεία, η έλλειψη μεταμορφώνεται σε κέρδος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]