Μια από τις πιο γοητευτικές εικόνες, αλλά κι ένας από τους πιο διάσημους μύθους του μοντερνισμού είναι το Μαύρο Τετράγωνο του Καζιμίρ Μάλεβιτς. Τηρουμένων των αναλογιών, το «μυστήριο του Μαύρου Τετραγώνου» είναι το ισοδύναμο του «χαμόγελου της Τζοκόντας» στον 20ό αιώνα: έχει συνεπάρει τη φαντασία εκατομμυρίων θεατών κι εκατοντάδων κριτικών της τέχνης, καθώς έχουν διατυπωθεί αναρίθμητες υποθέσεις για το περιεχόμενο και τον τρόπο διαμόρφωσής του.
Το βιβλίο αυτό, γραμμένο από έναν εικαστικό καλλιτέχνη, προσεγγίζει ένα σημαντικό θεωρητικό πρόβλημα εξετάζοντας τη δομική σχέση του μαύρου Τετραγώνου με τις μορφές και τον τρόπο σύνθεσης των βυζαντινών εικόνων. Ανατρέχει στα κρίσιμα χρόνια 1908-1915 αναζητώντας τις απαρχές και τις επιδράσεις που δέχτηκε και στη συνέχεια άσκησε το Μαύρο Τετράγωνο, μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές όχι μόνο της ρωσικής πρωτοπορίας αλλά και της τέχνης του 20ού αιώνα.
Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας εξετάζει το μαύρο τετράγωνο με το βλέμμα και το νου του σήμερα, με την πείρα που έχουμε αποκομίσει από την ανώφελη επιθετικότητα του μεταμοντερνισμού, διατυπώνοντας μια πρόταση για μια διαφορετική εικαστική πρακτική και για μια επαναδιατύπωση της έννοιας της πρωτοπορίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]