(. . .) Πρέπει να προειδοποιήσω τον αναγνώστη ότι ως τώρα δε γνωρίζω άλλη παπαδιαμαντική μετάφραση, όπου η προδοσία του πρωτότυπου να είναι μεγαλύτερη (. . .) Ενδέχεται να διερωτηθεί ο αναγνώστης πούθε λαβαίνει την άδεια ο Παπαδιαμάντης να αλλοιώνει σε τέτοιο βαθμό το κείμενο του Φάρραρ (αρχιπρεσβύτερος του Καντερμπέρυ), που επιτέλους, δεν είναι ορθόδοξος ιερέας. Από τη σημαία, φυσικά. Αλλά ο Φάρραρ, αν είχε ακούσει να διαβάζεται ο κατηχητικός στην ακολουθία της αναστάσεως, δεν θα δυσανασχετούσε με την παπαδιαμαντική επέμβαση. Ανεξάρτητα πάντως από τα όποια αισθήματα του άγγλου συγγραφέα, ο Παπαδιαμάντης παραβιάζει τη μεταφραστική δεοντολογία, για να δώσει στο ελληνικό κοινό, ενδεχομένως και ως αντίδοτο στον Βίον του Ιησού του Ρενάν που είχε μεταφραστεί έξι χρόνια νωρίτερα, ένα κείμενο όσο γίνεται κοντινότερο προς τη λειτουργική του παράδοση και ζωή (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]