(. . .) Γνώριζα αυτόν τον νέο κι αυτό το όμορφο παιδί, ήξερα την ιστορία του, γιατί είχε κι αυτός μια ιστορία, όπως ο καθένας μας έχει τη δική του - και καθένας θα μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρον για το ρομάντζο της ζωής του, αν το είχε καταλάβει. . . Παρόλο που ήταν αγρότης, ένας απλός γεωργός, ο Ζερμέν είχε επίγνωση των καθηκόντων του και των παθών του. Μου τα είχε διηγηθεί απλοϊκά, ξεκάθαρα, και τον είχα ακούσει μ’ ενδιαφέρον. Αφού κάθισα και τον έβλεπα να οργώνει κάμποση ώρα, αναρωτήθηκα γιατί να μη γραφτεί η ιστορία του, παρόλο που ήταν μια ιστορία το ίδιο απλή, το ίδιο ίσια και το ίδιο αστόλιστη όσο και το αυλάκι που χάραζε με το άροτρό του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]