Στη μελέτη αυτή εξετάζεται το θεσμικό και ιδεολογικό καθεστώς σχετικά με τον θεοπρόβλητο χριστιανό ηγεμόνα στη συμμετρική του αντίθεση με τα περιθωριοποιημένα άτομα: τον κατάδικο, τον παρία, τον τύραννο-Αντίχριστο. Ερευνώνται οι μηχανισμοί κοινωνικού αποκλεισμού και απόρριψης, τους οποίους θεμελιώνουν και ενεργοποιούν οι περί εξουσίας θεωρήσεις της μεσαιωνικής πολιτικής θεολογίας. Μέσα από αυτή την προοπτική προβάλλεται η κατοπτρική σχέση μεταξύ απόλυτου σεβασμού προς τον χαρισματικό ηγέτη και θανάσιμου μίσους προς εκείνον ο οποίος λόγω της έλλειψης ισχύος επωμίζεται το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου. Προβαίνοντας έτσι σε μια πολιτική ανάγνωση της «Ακολουθίας του σπανού», η συγγραφέας οδηγείται στο συμπέρασμα ότι, αντίθετα με την κρατούσα άποψη, το βυζαντινό αυτό κείμενο αποτελεί στην πραγματικότητα μνημείο μαύρης προπαγάνδας. Ενώ αποσαφηνίζει τη σχέση της χριστιανικής πολιτικής ιδεολογίας με την κλασική παράδοση, η μελέτη αποκτά παράλληλα ενδιαφέρον και για τον αναγνώστη που μοιράζεται τις ανησυχίες σύγχρονων πολιτικών στοχαστών. Για όποιον θέλει να διανύσει τη διαδρομή από τον Πλάτωνα έως την Χάννα Άρεντ, το Βυζάντιο δεν φαίνεται διόλου παρωχημένο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]