Το τρίπτυχο «πόλεμος, γενοκτονία, λογοτεχνία» αποτελεί την αφετηρία των προβληματισμών αυτής της εργασίας. Ο όρος γενοκτονία είναι σχετικά πρόσφατος, και συνδέεται με την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης, οι οποίοι για τη χριστιανική συνείδηση εκπροσώπησαν σταθερά επί αιώνες μια εκδοχή του Άλλου. Στα κείμενα για τη γενοκτονία, κείμενα ιστορίας, μυθοπλασίας ή στοχασμού, δεν ακούμε μόνο τις φωνές των συγγραφέων, ακούμε επίσης διαφορετικούς λόγους περί Εβραίων. Μέσα από τους λόγους αυτούς τροφοδοτούνται, καθιερώνονται και διαιωνίζονται διάφορες εικόνες των Εβραίων, κατ’ εξοχήν αρνητικές στη μακρά διάρκεια - εικόνες υπερπροσδιορισμένες από το φανταστικό που κυβερνά τις σχέσεις ανάμεσα στα άτομα και τις κοινωνικές ομάδες. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]