«Τα φτερά των αγγέλων είναι φτιαγμένα από μνήμες» μας αποκαλύπτει ένας πρώην άγγελος. Δέκα άγγελοι αμαρτάνουν. Χάνουν τα φτερά τους και τις μνήμες τους και πέφτουν σ` ένα απομακρυσμένο νησί, στο τέλος του προηγούμενου αιώνα. Εκεί αρχίζουν να ζουν σαν μοναχοί. Ο ένας απ` τους μοναχούς ερωτεύεται μια γυναίκα που πάσχει από αμνησία. Μέσα απ` αυτόν τον απαγορευμένο έρωτα, που διώκεται συνεχώς, ξαναβρίσκουν και οι δύο σιγά-σιγά τα χαμένα κομμάτια. Όμως ο θάνατος παραμονεύει παντού στο νησί. Συμπλέκεται με τον έρωτα με τρομακτική ένταση, καθώς όλα γύρω πεθαίνουν. Κι ο κόσμος των αγγέλων περιμένει.
Το έργο είναι συμβολικό. Τα πρόσωπά κινούνται μέσα σε μια αχλή ονείρου και μυστηρίου, όπου τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό γίνονται συχνά ασαφή. Το μυθιστόρημα εντρυφεί σε βάθος στον ορθόδοξο μοναχικό βίο και στην καθημερινή ζωή των μοναστηριών κι έχει τη φαντασμαγορία μιας παλιάς τοιχογραφίας, που αποκαλύπτεται σταδιακά κάτω απ` το φως των κεριών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]