"Το νέο βιβλίο του Καββαδά, όπου αναγνωρίσιμοι "τόποι" του Ρομαντισμού ανανεώνονται και λειτουργούν ως πυρήνες νοήματος, διεκδικεί ξανά (και θετικά) το ήθος του λυρισμού, και, κατ` αρχάς, ως σύνθεση, καταφάσκει διπλά σ` ένα λησμονημένο αίτημα μουσικής οργάνωσης. [...] ένα είδος λυρικής εγκράτειας, ένα ισοκράτημα που ηχεί πίσω από τις εμμονές, μια επανάληψη μοτίβων που οφείλεται στην παραίτηση από κάθε ευκολία, στη στοχαστική προσαρμογή σ` εκείνο μόνο που είναι ανάγκη να ειπωθεί - όλα αυτά τα καινοφανή σχεδιάζουν ένα δαχτυλικό αποτύπωμα."

(Γιώργος Κοροπούλης, "Καθημερινή", 6-1-1996)