Είναι πάντα δύσκολο να αποχαιρετάς σπουδαίους ανθρώπους, είναι, όμως, ακόμη πιο δύσκολο να λες οριστικά αντίο σε συνεργάτες και φίλους.

Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε και τα δύο: ένας εξέχοντας θεωρητικός του σινεμά, αλλά κι ένας σημαντικός συνεργάτης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έχοντας στο παρελθόν συνεισφέρει διεισδυτικά, ώριμα και στιβαρά κείμενα, σε μια σειρά από εκδόσεις και μονογραφίες του. Η απώλειά του είναι πλήγμα για την κριτική στην Ελλάδα, καθώς υπήρξε μια από τις πιο φωτεινές προσωπικότητές της, ένας θεωρητικός του σινεμά που όρισε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της κριτικής στη χώρα μας, μέσα από μια ματιά κι ένα πνεύμα πάντα ανήσυχα και αιχμηρά.

Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε επίσης νομικός, συγγραφέας, μεταφραστής, πανεπιστημιακός, όμως όσο κι αν η πολύπλευρη διάσταση της προσωπικότητάς του δεν μπορούσε να περιοριστεί σ` ένα μόνο αντικείμενο, η καρδιά του ήταν αναμφίβολα δοσμένη στο σινεμά. [...]

(από τον πρόλογο της Δέσποινας Μουζάκη, "Δοσμένος στο σινεμά")

Κάποια στιγμή -ήταν μετά το "Θίασο"-, ανακάλυψα πως έχω στο Βόλο έναν συνομιλητή ή, μάλλον, έναν, με μια ορισμένη έννοια, πνευματικό σύντροφο.

Έτσι, ο Νίκος μπήκε στην παρέα αυτών που η επαφή μαζί τους προίκιζε την αυτογνωσία μου μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη, τον Michel Ciment, τον Walter Ruggle και άλλους ανά τον κόσμο.

Πέρα από την προσωπική μου σχέση μαζί του και τη δουλειά του πάνω στη δουλειά μου, ο Νίκος άφησε στην ελληνική κινηματογραφική βιβλιογραφία μια σημαντική σειρά μελετών που ακόμα, παρά τις αλλαγές προσανατολισμού των σημαντικών μελετητών του ιδιόμορφου "ελληνικού φαινομένου", παραμένουν υποδειγματικές.

Η απώλειά του είναι απώλεια ενός από τους τελευταίους εραστές, σ` αυτόν τον τόπο, του κινηματογράφου του δημιουργού, του κινηματογράφου που αγαπήσαμε.

(Θόδωρος Αγγελόπουλος, "Για τον Νίκο Κολοβό")

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα:
Εισαγωγικά κείμενα
- Δέσποινα Μουζάκη, "Δοσμένος στο σινεμά"
- Γιάννης Σολδάτος, "Φίλε Νίκο"
- Λάκης Παπαστάθης, "Σχόλια σε μια κριτική του Νίκου Κολοβού"
- Θόδωρος Αγγελόπουλος, "Για τον Νίκο Κολοβό"
Κείμενα του Νίκου Κολοβού
- Οι λειμώνες της μνήμης και του ονείρου (για τον Pier Paolo Pasolini)
- Οι μύθοι του νεορεαλισμού και ο Vittorio De Sica
- Opus magnum (για τον Luchino Visconti)
- Ένας Αμερικανός Έλληνας (για τον Ζυλ Ντασέν)
- Ο αμετάπειστος ανατρεπτικός (για τον Louis Bunuel)
- Βγαίνοντας από μια άνοιξη (για τον Οτάρ Ιοσελιάνι)
- Ένας πρώιμος μοντερνιστής (για τον Τάκη Κανελλόπουλο)
- Η αναζήτηση της ουτοπίας στο έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου
- Η περίοδος της κοινωνικής ηθογραφίας (για τον Μιχάλη Κακογιάννη)
Εργοβιογραφία